Marty Robbins - Gunfighter Ballads and Trail Songs (1959)


Though I am trying
To stay in the saddle,
I'm getting weary,
Unable to ride. 


 Een startschot met een revolver, deze plaat van Marty Robbins. Gunfighter Ballads and Trail Songs opende de oren van veel artiesten en betekende het begin van een lawine van country en western platen. Allen hoopten eenzelfde doeltreffend album af te leveren, waarin de romantiek en het drama van het cowboybestaan te horen is. Ruim vijftig jaar later is nog goed te horen waarmee Robbins destijds zo’n indruk maakte. 

Breaking Bad 
Op een rustig tempo zingt hij verhalend over het leven op de prairie. De wereld van revolvers (Big Iron), legendes (Billy the Kid) en vergelding (They're Hanging Me Tonight) ontvouwt zich als scènes in een western. Smartlappen van de prairie, met een gitaar in plaats van een accordeon. Neem El Paso, waarin Robbins zingt over zijn liefde voor de Mexicaanse Feelina en de prijs die hij hiervoor betaalt. Niet voor niets knipoogden de makers van Breaking Bad naar dit pakkende nummer, door de slotaflevering te vernoemen naar Feelina en Robbins kort voorbij te laten komen. Sommige fans beweren zelfs dat het nummer parallel loopt met alle sleutelscènes van de serie. De broeierige en beladen sfeer komt in elk geval naadloos overheen. 





Country om te koesteren
Mogelijk struikelblok voor nieuwe luisteraars van Marty Robbins is de samenzang met The Glaser Brothers. Destijds was de begeleiding van een handjevol donkerbruine stemmen een logische beslissing. Tegenwoordig klinkt het wat ouderwets, waardoor het lastig is om het bij een eerste kennismaking serieus te nemen. Even doorzetten, graag. Eenmaal gewend is Gunfighter Ballads and Trail Songs een countryplaat om te koesteren. 



Onbespeeld, compleet en afgeprijsd
Mijn eerste exemplaar had in ruim vijftig jaar tijd de nodige klappen gekregen en bleek jammerlijk de verkeerde lp te bevatten. Treurig in een donkere hoek stond de versleten rose hoes te wachten op vervanging. Mijn dag was dus goed, toen ik onlangs een onbespeeld, compleet en afgeprijsd exemplaar vond. 

***** 


René 



Marty Robbins - El Paso



Judas Priest - Rocka Rolla (1974)

Judas Priest klinkt op hun debuut bij lange na niet als de felle metalmachine die het fundament voor een heel genre zal storten. Blijkbaar hadden de Britten wat opstartproblemen. Nog zonder de LP te draaien, valt de onwennigheid op. De band draagt hippie-kleding en zelfs over de naam van de zanger bestaat twijfel: Rob Halford (nog met lang haar) heet Bob Halford. 

Hell Bent for Leather

Een wat moeizame start dus, dat Rocka Rolla en daarmee een teleurstelling voor metalliefhebbers die dit album aanschaffen voor de snelle gitaarriffs en de hoge uithalen van Rob, danwel Bob. Kortom: voor de kenmerken van latere Priest-nummers als Hell Bent for Leather, The Ripper en natuurlijk Breaking the Law, dat bijna de status van een volkslied geniet. 

Halford houdt zich in

Toch is Rocka Rolla geen totale misser. Luister onbevangen, zonder te hopen op Heavy Metal, naar het debuut van Judas Priest en je hoort een prima rockplaat die ergens tussen de blues en hardrock vaste vorm vindt. Halford houdt zich nog duidelijk in, maar in sommige uithalen klinkt zijn potentie. Als een voorproef van dat wat zou komen.





Doomy 

Het geheel is redelijk terughoudend geproduceerd en dit zorgt voor een toegankelijk en open rockgeluid. Wat lucht tussen de akkoorden en nog niet zo overstuurt en afgeknepen, zoals later het geval zal zijn. Het geluid en de terughoudendheid resulteert soms (onbedoeld?) in verrassend doomy passages. In Winter (onderdeel van het wel erg lange Winter, Deep Freeze, Winter Retreat, Cheatersleept de Priest zich voort en krijgen lome momenten bijval van slepende harmonieën. Dit waarschijnlijk tot goedkeuring van producer Rodger Bain, die eerder samenwerkte met Black Sabbath. De onnodige feedback-sessie en polonaise-loopjes die hierop volgen zijn helaas tekenend voor de toch vele loze pogingen die de band op hun debuut doet. Het ene moment catchy, dan weer bluesy en zelfs progressief; het komt allemaal een keer voorbij, maar wel zeer willekeurig. 

Valse start
Geen metalfan zal Rocka Rolla noemen als zijn of haar favoriete harde plaat. Ik ben echter blij dat ik een exemplaar bezit, al was het maar als eerbetoon aan de band en omdat ik het wonderlijk vind hoe anders Judas Priest in de echte begindagen klonk. Een valse start eigenlijk, die de band twee jaar later gelukkig wist goed te maken. Opvolger Sad Wings of Destiny heeft het drama, volume en tempo waarop Judas Priest decennia lang heeft kunnen voortborduren en is daarmee eigenlijk hun echte debuut. *** 


[René]



Judas Priest - Winter,Deep Freeze, Winter Retreat, Cheater





Michelle Shocked - Short Sharp Shocked (1988)

Is ze nou punker, christen, Mormoon, ex-psychiatrisch patiënt, lesbisch of juist anti-gay? Michelle Shocked lijkt tot op de dag van vandaag ongrijpbaar. Zo gaf ze deze zomer nog een plaat uit met muziek die alleen hoorbaar is voor honden. Moet kunnen. 

Singer-songwriter
Ook haar eerste studioplaat uit 1988 was een schijnbeweging. Afgaande op de hoes dacht menig punker met Short Sharp Shocked een agressieve plaat te kopen, om later te ontdekken dat er een singer-songwriter mee naar huis was gekomen. Een grap die na 26 jaar nog altijd werkt. Ook ik verwachtte harde gitaren, toen ik Short Sharp Shocked twee weken geleden kocht op een platenbeurs. 




Muzikaal dagboek
Een aangename verrassing. Shocked speelt geen punk, maar een zelfverzekerde combinatie van folk, country, pop en zelfs bluegrass. En het is goed of heel goed wat er te horen is. Neem Memories of East Texas, nummer drie op kant A. Een akoestische gitaar, net niet te veel galm op haar stem en een viool ondersteunen Shocked terwijl ze zingt over de kronkelpaden in haar Texaanse jeugd. Een thema dat vaker terugkomt en de plaat laat klinken als een muzikaal dagboek. 





Pete Anderson
Michelle's muzikaliteit was in goede handen bij producer Pete Anderson, die precies op het juiste moment de aanvullende accenten wist te geven. Soms op de voorgrond, zoals in Anchorage. Destijds een hit, je ziet de Amerikaanse campus voor je, waar het veelvoudig voorbij kwam op College Radio. Soms subtiel, zoals in Black Widow. Shocked, een gitaar en een dreigende tekst. Meer niet. 

Zeldzaam eigenzinnig
Het oude R.E.M., Jewel voordat ze gekaapt werd door de popindustrie, The Pretenders. Het klinkt allemaal door tussen de akkoorden van Michelle. Maar Short Sharp Shocked is vooral een perfect geproduceerde plaat van een zeldzaam eigenzinnige muzikant. ***** [René]



Michelle Shocked - Memories of East Texas:











Sommige dingen vervelen nooit. Zoals platen kopen op de Mega Platen & CD Beurs. Een kleine twee weken na alweer de 42ste editie, hieronder een overzicht en eerste indruk van mijn aankopen op die mooie dag:



My Dying Bride - Symphonaire Infernus Et Spera Empyrium 


Geheel tegen mij gewoonte in een EP gekocht. Voor My Dying Bride maak ik graag een uitzondering.



















Dolly Parton * Linda Ronstadt * Emmylou Harris - Trio


Countrydames slaan de handen ineen. Beetje het antwoord op The Highwaymen. Mooie kleren, ook...


















Richard Thompson - Across A Crowden Room 


Album uit midden jaren tachtig. Doorgaans de periode waarin muzikanten liepen te kloten met gladde producties en schoudervulling. Richard Thompson hield het hoofd gelukkig koel.














Rush - Exit...Stage Left 


Dubbel-live-album met geen zwak nummer.





















Point Blank - The Hard Way


De broertjes van ZZ Top. Muziek voor op de vrachtwagen. De hoes is zeker ontworpen door een truckchauffeur.


















Cream - Goodbye 



Slotakkoord van Clapton, Bruce (r.i.p) en Baker. Daag.




















Lindisfarne - Roll On.Ruby 


Gekocht op de gok. Blijkt nogal saaie folkfock.





















Fortnox - Fortnox 


Hoes maakte me benieuwd. Benieuwd naar een matig glam AOR plaat, weet ik inmiddels.




















The Cult - Love 


Eentje die ik eigenlijk al veel en veel eerder had moeten hebben. Een plaat waar een hele generatie mee is opgegroeid, ik voel de tijdgeest over mijn schouder meekijken als ik dit draai.















Billy Joel - Streetlife Serenade 


Cadeautje voor mijn vriendin. En een beetje voor mezelf.





















John Martyn - So Far So Good


Lelijke hoes en een verzamelaar, ontdekte ik nadat ik had afgerekend. Tja. Die zitten er ook tussen. 



















Frank Boeijen Groep


Debuut van de Frank Boeijen Groep. Toen Frank nog Frankie was, zo te horen aan zijn hier nog minder doorleefde stem.



















Frank Boeijen Groep - Twee


Gekocht voor In Mijn Bloed, de afsluiter van deze tweede van Boeijen en mijn kennismaking met de beste man.



















Michelle Shocked - Short Sharp Shocked 


LP die al eindeloos vaak voorbij heb zien komen en nu besloot te kopen. Hoes doet misschien een punkplaat vermoeden, maar Michelle is singer-songwriter uit Texas. Ben zeer onder de indruk van deze mevrouw. Binnenkort een uitgebreide recensie.












Dusty Springfield - Reputation 


Plaat uit 1990, nadat Dusty het leven flink voor de kiezen had gehad. De Pet Shop Boys hielpen haar overeind, maar toen was het al te laat, zo te horen aan deze vreselijke 80s productie. Ben er stil van. Aan alle liefhebbers van Dusty in Memphis: DEZE NIET KOPEN!!!!!@!!1!












The Flying Burrito Bros - The Gilded Palace of Sin 


Monument van Gram Parsons.






















Gram Parsons / The Flying Burrito Bros. - Sleepless Nights


Gram werd niet oud, helaas. Een eerbetoon na zijn veel te vroege dood was deze compilatie met voornamelijk traditionele country-songs en versterking van Emmylou Harris.
















Crumbsuckers - Beast On My Back


Thrash/hardcore-plaat die nogal misplaatst in een euro-bak stond te hopen op een beter onderkomen. Bij dezen.



















Earth - Primitive And Deadly 


Zo loodzwaar en slepend had ik ze nog niet in huis. De hoes verdient een lijst.




















Chip Taylor - This Side Of The Big River 


Een collega van eerder genoemde Gram Parsons. Country met een snik. De trage nummers zijn het sterkst.


















The Tubes - What Do You Want From Live 


Eindeloos vaak voorbij zien komen, nooit gekocht. Tot nu dan. Nog niet met aandacht geluisterd. 



















Iron Maiden - Iron Maiden 


Geheel tegen mijn gewoonte in een Braziliaanse persing gekocht van een plaat die allang heb en van begin tot eind ken. Voor Iron Maiden maak ik graag een uitzondering.
















Motörhead - Bomber 


Volgens sommigen wat aan de tamme kant. Voor zover dat van toepassing is op Motörhead.



















Marc Ellington - Rains/Reins Of Changes 


Tip van Tom. Muziek voor de donkere dagen.





















The Flock - Dinosaur Swamps 


Weer een stukje in de immense puzzel die progrock heet.




















Predator - Easy Prey 


Artwork om je diep voor te schamen. Dit in tegenstelling tot de muziek.




















The Nice - Five Bridges 


Ooit voorbij zien komen op een lijstje met beste progplaten. Als ik het me goed herinner :P En anders in elk geval een mooie hoes. Muziek blijkt nogal POMPEUS en KLASSIEK. Tja. Vrees dat deze snel verdwijnt, in een of andere hoek. 
















[René]